در «نُه مرگ» هیچ نشانه ای از زندگی نیست. هیچ خبری از زندگان هم نیست. آدم ها فقط هستند تا بار سنگین فلاکت، گرسنگی و نفرت را بر دوش های خود حمل کنند و به این سو و آن سو ببرند.
در «نُه مرگ» هیچ نشانه ای از زندگی نیست. هیچ خبری از زندگان هم نیست. آدم ها فقط هستند تا بار سنگین فلاکت، گرسنگی و نفرت را بر دوش های خود حمل کنند و به این سو و آن سو ببرند.